Nederlandse Traditie Vereniging Seedorf e. V.

Midzomerfeest 2008!

Geschreven door Werkgroep C & I

 De lage waterstand van de Oste zorgde ervoor dat men niet diep kon vallen, mocht de boot kantelen. Maar ja, water blijft water en je wordt er wel nat van. Met een paar zorgelijke blikken naar boven, het had de afgelopen dagen flink geregend, werden toch de regenjassen en -mutsen maar weggeborgen en gingen we van start voor een 2,5 tot 3 uur durende tocht over de Oste. De kanjers onder ons “flitsten” ervandoor met hun kano`s; anderen hadden “startproblemen”. Daar moesten eerst de rollen verdeeld worden, wie stuurt er nou eigenlijk en vooral, hoe doe je dat? Hilariteit alom.

Deze boten stonden ook herhaaldelijk dwars in het water en op de een of andere manier werden ze door de bomen langs de oevers magisch aangetrokken.
De afdrukken van de peddels lieten ons steeds zien, dat wij niet de enigen waren die de tour van Godenstedt naar Ober Ochtenhausen zigzaggend over de Oste maakten.

De natuur vanuit een ander perspektief zien is geweldig, maar soms erg onbelangrijk. Dan grijp je naar iedere strohalm om vooruit te komen. Wij werden ingehaald door een boot met duitsers die ons vriendelijk vroegen de Oste niet te blokkeren met een dwarsliggende boot, in hun eerste boot stond namelijk een kratje pils.............. Lekker, dat gaf weer een positieve impuls om vooruit te komen, maar helaas, wij moesten op ons drankje wachten tot het eindpunt, die boot hebben we nooit meer gezien.
Op rechte stukken hadden we soms het gevoel dat we stroomopwaarts aan het roeien waren, we hadden tegenwind, en dan hoorde je de oerhollandse zucht: Ik zou nu best een bakje koffie lusten.......................

Tegen het einde van de tocht werd alles een beetje rustiger (of waren wij bekwamer geworden?) en hadden we even tijd om van alles te genieten. Je voelde je goed -de spierpijn komt pas de andere dag- en je was nog droog. Even nog een schriksekonde toen er een waterslang “even langs kwam zwemmen”. De omgeving werd weer nauwlettend geobserveerd ( Mooi allemaal he? Maar zouden er nog meer slangen zitten............?). Het laatste duidelijke teken was een bordje: Ober-Ochtenhausen 6,5 KM, hoever waren we nu al? Op het water heb je geen besef van afstand en tijd, de horloges waren waterdicht opgeborgen. En dan ga je mijmeren, heb je respekt voor sporters, wordt de link gelegd naar het volgende grote sportevenement en dan bedank je in gedachten de organisatoren voor het feit dat ze op deze zaterdagmiddag de “mini-lympics” voor deze hollandse groep georganiseerd hebben. Want er werden toch diverse disciplines door ons vertegenwoordigd. Er waren sprinters, er waren hindernislopers, er waren supporters, er waren kanoers. En ik weet zeker dat er bij de olympische spelen geen kano vaart waar een moeder en een dochter in 1 team zitten, dat werkt te langzaam, geloof me. 1 discipline werd niet uitgevoerd; er werd niet gezwommen. Gelukkig maar, zo konden we met zijn allen, bijna droog, aan de “prijsuitreiking” beginnen: een heerlijke braziliaanse barbeque.

Op de camping in Eitzmühlen waren tenten opgebouwd; we werden ontvangen met een welkomstwoord en een Caipirinha en op de achtergrond speelde zuidamerikaanse muziek. De groep deelnemers was gegroeid voor het volgende element dat onder het motto “Bewegen” stond: de kaken bewegen. Voor onze ogen werd een rhodizio, een originele braziliaanse barbeque, georganiseerd. Waar wij als nederlanders een koteletje en een sateetje op de barbeque leggen, werden hier grote braadstukken aan dubbele spiezen geregen en op de gril gelegd. Ondertussen werd er een uitgebreid salade-buffet opgebouwd. Warme koffie en koud bier vonden hun gretige aftrek, terwijl onze neuzen verwend werden met de heerlijke geuren van het gebraden vlees. De hongerigen onder ons stonden bedenkelijk te kijken naar de afstand tussen het vlees en de houtskool, maar in dit geval moesten wij maar vertrouwen hebben in de twee professionele koks die het heft in handen genomen hadden.

Het resultaat mocht er dan ook wezen: diverse soorten vlees, boterzacht gegaard, werden geserveerd. Rundvlees, varkensvlees, kip en kalkoen werden aangevuld met salades naar keuze.
Als zoete afsluiting was er gebraden verse ananas en op het buffet stond een grote kom met fruitsalade.
Na deze weldadige en overvloedige maaltijd (wat is het toch stil als iedereen zit te eten he?) werden de stembanden in gebruik genomen. Kinderen speelden voetbal, groepjes werden gevormd en de gesprekken werden gestart. Het geheel werd gedekoreerd met fakkels en een vuurtje, muziek en drankjes -en tussentijds een paar regendruppels; maar dat mocht de pret niet drukken.
Een geslaagde dag liep ten einde en uit naam van iedereen mag ik hier een kompliment en een bedankje uiten aan alle werkende handen, die deze dag tot een succes gemaakt hebben.

Meer foto's in het fotoboek!!!